Miljaar Sjeraar: Veer Matse MVV

Zet de oude plaat van Johnny Blenco maar weer op, want het is weer zover. Het is tijd om de club te matsen. Math Niël, de componist van zowel het supporterslied, als het clublied van MVV zong het altijd zo mooi. Zijn songteksten die nog stammen uit de tijd dat men dacht bij Borgharen van de aardbol af te vallen als men te diep in de maas stond,  vertellen een verhaal dat een gebeurtenis in de geschiedenis in beeld brengt, die zich tot op de dag van vandaag, alsmaar lijkt te herhalen. Teksten die de hedendaagse problematiek bij de Maastrichtse voetbalclub, tot op de aders weet te raken. Of de club nu zonder veld, stadion of geld zat, zijn woorden blijven altijd relevant: “En al mooste veer auch beleeve, Dat 't neet zoe good zouw goon - M.V.V. blijf toch bestoon - Zing noe mèt, dat ze lang maag leve Hoera Viva! Veur roed en wit ! veur M.V.V. HIEP HEI !!”

Weer viel er afgelopen maand een tegenslag te incasseren. MVV kwam met een financieel negatief resultaat naar buiten in haar persbericht. De teleurstelling was zoals verwacht groot hier op het forum. Je verwacht het natuurlijk niet, na zo’n goeie periode van groei, maar ergens ben je er wel bang voor. Het is een strijd te noemen van meer dan een eeuw om bestaansrecht, afgewisseld met roemruchtige jaren, magere jaren en een ontzettende overlevingsdrang, die gefundeerd is op een enorme laag aan trots. Een zeer terecht gevoel van trots, want het gemeenschappelijk goed waaruit de club bestaat, is opgebouwd uit talloze levenswerken van medewerkers, spelers, vrijwilligers en supporters die dit MVV gevormd hebben. De club met dat prachtige logo en tenue, sfeervol, doch verouderd stadion en passionele liederen die van een avondje Geusselt een nostalgisch volksfeest kunnen maken. Twee werelden die allebei een totaal ander perspectief hebben en soms op elkaar botsen, zoals afgelopen maand weer eens het geval was.

Alsmaar weer moet de club zich bewijzen aan vriend of vijand, dat het de proflicentie waardig is. Tegenwinden van wanbeleid, recessies en veranderingen in de voetbalwereld zorgen voor enorm veel druk op de club, zoveel druk dat de club met momenten begint te wankelen, waardoor er vaak tijdens het kerstdiner bij de fans één onderwerp de revue passeert. ‘Het voorbestaan van MVV”  of in de betere tijden: ‘Is er nog geld voor een nieuwe spits?. Of het nou de financiële druk is of de sportieve druk is, onder druk sta je altijd als je het harnas van de club draagt.

Druk, die in mijn ogen dat gevoel van trots enorm begint aan te tasten. De tegenslagen van de afgelopen jaren beginnen bij mij persoonlijk de hoop weg te nemen, dat een club als MVV ooit een zorgeloos bestaan kan leiden. Hoe naïef ik in dat opzicht ook ben, de hoop is er. De hoop dat op de agenda, het alleen nog maar draait om de sportieve resultaten, in plaats van de financiële. In mijn vorige column gaf ik al aan dat ik me grote zorgen maak over de voedingsbodem van een stad als Maastricht. De verhalen die mensen elkaar op straat vertellen over de afnemende zekerheden, de problemen bij het bedrijf en de getroffen gezinnen, moeten bij een club als MVV ook aankomen. En dat is nu helaas het geval. Het is een proces dat onvermijdelijk is. Voetbalclubs zijn gekoppeld aan de economie en we hebben allemaal kunnen zien hoeveel clubs hierdoor in problemen zijn geraakt de afgelopen jaren. 

Maar toch zie ik een lichtpuntje. Als ik kijk naar het bekerduel tegen Ado Den Haag, dan zie je een goed gevuld stadion met mensen die vanuit alle windstreken rondom Maastricht, zich op één of andere manier verbonden voelen aan de club. Zij pasten zich naadloos aan tussen de vaste stok kippen, die zich (natuurlijk) wel verheugden op de topper tegen FC Oss. Ik zag een sfeervolle Geusselt, die werd geamuseerd en een eenheid vormde. Dat noem ik een lichtpuntje, want er zijn dus weldegelijk meer dan vierduizend supporters op deze aardkloot, die voor de juiste prijs of tegenstander naar het stadion willen komen.

Jammer overigens dat het sportieve succes geen vervolg kreeg tegen FC Oss, dit was in mijn ogen de kans om die nieuwe leden te binden die een goed gevoel hadden overgehouden aan het bekerduel tegen Ado. Die ook begonnen te geloven in de mogelijkheden binnen MVV, zoals de vaste toeschouwers dat al jaren zijn blijven doen. Deze mensen moet MVV wekelijks voor zich zien te winnen, wilt het in mijn ogen de continuïteit van de voetbalclub kunnen bewaren. Maar dat mes snijdt aan twee kanten, dat begrijp ik maar al te goed. Het fundament van de club, kan het niet toelaten om alles op de sponsoren te laten rusten, maar van de andere kant, kun je die fundering ook niet teveel op de supporters laten hellen. Het is in mijn beleving de middenweg zoeken, zodat de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen, zonder dat je iemand voor het hoofd stoot. En dat is een lastig proces, daar kan ik alle begrip voor opbrengen.

Ik hoop dat de supporters en sponsoren die de krachtigste schouders hebben in de huidige financiële markt, hun steun willen geven aan MVV. Dat kan via de bekende donatie mogelijkheden, maar ook in de vorm van vrijwilligerswerk. Het is zaak dat MVV de financiële tegenslag die dit seizoen is ontstaan, zo snel mogelijk krijgt weggepoetst. Zodat de club volgend seizoen niet hoeft te bezuinigen. Het was ook goed om te horen dat er meer dan veertig nieuwe leden bij zijn gekomen bij het “Veer Zien MVV’ project, vooral op de lange termijn kan MVV hier enorm veel baat bij hebben. Een goede ontwikkeling, die mij als supporter enorm veel deugd doet.

Overigens zou het een goede stap van MVV zijn, als ze volgend seizoen, iedere wedstrijd vrijkaartjes zouden weggeven aan leerlingen van een willekeurige Maastrichtse/Heuvellandse basis- of middelbare-school. Zodat deze leeringen samen met twee volwassenen een wedstrijd van MVV kunnen bezoeken. Wie weet dat je dan oude gevoelens krijgt aangewakkerd bij de opa’s of oma’s, vaders of moeders, die om welke reden dan ook in het verleden afstand hebben gedaan van de club. Een stukje klantenbinding en goodwill creëren richting de jeugd. Ook de toegangsprijzen voor jeugd onder een bepaalde leeftijd, schrikt, -zeker ouders die hun zoon of dochter willen meenemen- enorm af. Ik hoop als MVV supporter dat het bestuur daar eens naar gaat kijken, naar dat stukje drempelverlaging. Want wie de jeugd heeft, heeft de toekomst, maar vaak ook de ouders. 
- houtengerard