MVV - jong ajax

En weer flikt MVV het! Mijn verwachtingen na de 5-0 zeperd in de uitwedstrijd vorige week vrijdag tegen Eindhoven waren eerlijk gezegd niet hooggespannen. Te gewend aan de ellende van vele vorige seizoenen. Maar zie: deze keer werd Jong Ajax, met zijn veel hogere budget, gewoon overrompeld door ons heerlijk felle en lekker voetballend MVV. Hoppa: 4-1.

MVV Maastricht is nog steeds ongeslagen thuis. Langzaam keert het gevoel van “mijn weekend begint met MVV” terug. Tegenstanders zullen weer met knikkende knieën naar De Geusselt komen.

De thuiswedstrijd tegen Jong Ajax werd bezocht door plm. 5775 toeschouwers. Onder die toeschouwers waren ook de hondstrouwe en heerlijk fanatieke Angelside-supporters. (Een puntje van kritiek: jammer dat ze vlak voor de wedstrijd niet het tweede couplet van het Maastrichtse volkslied meezingen en er zelfs doorheen zingen.) Die supporters zijn eigenlijk principieel tegen een competitie met de Jong-ploegen. Maar die Angelsiders beseffen, geloof ik, dat zij ongelofelijk belangrijk zijn als sfeerbrengers, als twaalfde man. Gelukkig waren ze er en zetten ze zich deze keer over hun principes heen. Het is zo belangrijk voor Us MVV’ke dat ze er zijn. Hopelijk zijn de Angelsiders voortaan altijd aanwezig bij wedstrijden tegen de Jong-ploegen (al zijn hun bezwaren tegen die Jong-ploegen heel begrijpelijk).

Hopelijk vinden ook steeds meer toeschouwers en oude of nieuwe sponsors hun weg naar MVV’ke. Dat zou volkomen terecht zijn. Want het voetbal dat MVV sinds een half kalenderjaar laat zien, sinds de aanstelling van trainer/coach Maurice Verberne, is verrassend goed. Oogstrelend, sensationeel. De vechtlust van onze spelers is al vele jaren niet zo hoog geweest. De spelers gaan voor elkaar door het vuur. En voor hun trainer/coach. Verberne en zijn team, met o.a. Mark Luijpers, pakken de boel anders aan dan de vorige trainer Wels. Wels meende dat hij spelers tot hogere prestaties kon brengen door ze uit te kafferen en te kleineren; spelers moesten bang voor hem zijn en daardoor door het vuur voor hem gaan. Dat werkte enkele tientallen jaren geleden misschien. Maar als docent in het middelbaar onderwijs weet ik dat het met hel en verdoemenis dreigen bij pubers of jonge volwassenen om ze tot hogere prestaties te brengen niet meer werkt. Verberne en Luijpers hebben dat goed begrepen. Een warme, niet-vernederende maar opbouwende aanpak werkt veel beter. Met vrijwel dezelfde selectie (maar nieuweling Steuckers scheelt natuurlijk wel een positieve slok op een borrel) komen Verberne en co. tot veel betere prestaties en oogstrelend voetbal. Ook de misschien begrijpelijke, maar vrij laffe, initiatiefloze verdedigende bus-voor-de-goal gedachtes van Wels’ voorganger, de af en toe raaskallende Darije Kalezic, is door de nuchtere Verberne vaarwel gezegd.

Hoezo geen initiatief, vindt Verberne (en vinden de MVV-supporters)? Hoezo de nederlaag beperken? We gaan ervoor als team en we zien wel waar het schip strandt! Nao väöre! Dat is de nieuwe aanvallende mentaliteit die we bij MVV willen zien! Weg met die verliezersmentaliteit! Weg met dat begrijpelijke maar zinloze gekreun dat we haast de laagste begroting van de eerste divisie hebben.

MVV moest de thuiswedstrijd tegen Jong Ajax beginnen zonder de geblesseerde centrale verdediger Matteo Waem en de eveneens geblesseerde, onder trainer/coach Verberne sterk opgebloeide, linksback Leroy Labylle. Na 20 minuten viel ook nog eens centrale verdediger Rico Zeegers uit. Oef, in een keer dus drie basisspelers verdwenen. Vorig seizoen zou dat haast een garantie zijn voor een thuisnederlaag. We zouden tekenen voor een gelijkspel.

Nu niet. Het MVV van nu is weerbaarder, flexibeler, dan het MVV van de afgelopen seizoenen. Waem, Labylle en Zeegers werden goed vervangen door resp. Rein van Helden, Lars Schenk en Marko Kleinen. Van Helden debuteerde gewoon goed in de basis (hij viel al eerder in); Schenk speelde ook een degelijke pot. Middenvelder Kleinen liet opnieuw (net als in een oefenwedstrijd vlak voor aanvang van het voetbalseizoen) zien dat hij in het centrum van de verdediging goed uit de voeten kan.

Na de wedstrijd liet Marko Kleinen doorschemeren dat hij het liefst op het middenveld speelt. Maar hij voegde er direct aan toe dat hij graag in de verdediging speelt als dat van hem wordt gevraagd. Tja, Kleinen heeft wel een probleempje. Voor coach Verberne een luxe-probleempje. Het huidige middenveld met Orhan Dzepar, Nicky Souren en aanwinst/supertalent Jarne Steuckers is ijzersterk, staat als een huis. Dit is het beste MVV-middenveld sinds vele jaren. Eerder lieten Dzepar en Souren al zien dat ze boven de middenmaat van de eerste divisie uitstaken. Maar nu, onder trainer Verberne en met de komst van Steuckers, wat mij betreft de MVV-ontdekking van het jaar, is de kracht van ons middenveld alleen maar toegenomen.

Even terzijde. Onze technische manager Ronny van Geneugden heeft Jarne Steuckers en ook Rein van Helden van Sint Truiden op huurbasis overgenomen; ook is Van Geneugden o.a. verantwoordelijk voor de komst van onze geweldige keeper Romain Matthys. Van Geneugden is dus goed bezig, lijkt me, zoals mijn tweelingbroek Frank al elders op dit forum opmerkte.

Dan de voorhoede met Blummel, Kostons en Remans. Sven Blummel (of is hij meer een hangende voorhoedespeler, aanvallende middenvelder; anders gevraagd, misschien heel dom van me: spelen we nu 4-4-2 of 4-3-3?) is herboren onder Verberne en co. Ik heb nooit getwijfeld aan Blummels capaciteiten, maar onder Wels viel hij toch wel terug in zijn prestaties. Onder Wels was Blummels spelvreugde ver te zoeken. Maar Blummel staat er nu gewoon, scoort, geeft fraaie passjes/voorzetten en draait sierlijk om zijn tegenstanders heen. Het plezier in het voetbal straalt er bij Blummel – en eigenlijk bij het hele team - weer vanaf sinds coach Verberne de boel overnam.

Koen Kostons is in een jaar tijd in Zweden flink gegroeid. Vlak voor zijn Zweedse seizoen was Koen bij MVV ook al groeiend. Zijn groei ging langzaam, maar gestaag. Hij werkte in zijn laatste seizoen bij MVV als een paard, en had af en toe mooie bewegingen, voorzetten en goals in zijn schoenen zitten. Maar hij was toch wel vrij passief, ging zelden het duel aan. Als een tegenspeler de bal opdreef, liep Kostons trouw met die tegenspeler mee. Maar zelden ondernam Kostons een actie om via een sliding of zo de bal daadwerkelijk te bemachtigen. Hij schuwde destijds het lichamelijke duel. Maar mijn broer Frank en ik zagen hem wel groeien en wij waren dan ook teleurgesteld toen hij MVV verliet en naar Zweden vertrok. Na een jaar ‘Zweden’ is Koen gelukkig teruggekeerd bij MVV. Koen Kostons is een speler geworden die veel meer het lichamelijke duel opzoekt, een directe botsing met zijn tegenstander niet schuwt. Hij is fysiek veel sterker geworden en hij zet die gewonnen kracht ook voortdurend in. Koen Kostons kreeg een gele kaart omdat hij voortdurend in woord en gebaar, misschien begrijpelijk, aan het klagen was over de leiding van de zwakke scheidrechter Eijgelsheim. Maar dat geklaag heeft geen zin. Een onnodige gele kaart voor Kostons. Zonde. Werk aan de winkel voor Verberne. Maar effe voor alle duidelijkheid: Koen Kostons speelt super in de voorhoede van MVV. Scoort hij niet, dan geeft hij wel geweldige voorzetten. Ik ben benieuwd naar zijn verdere ontwikkeling. Hij is nog jong (Genk, 18 september 1999), eh... dus jarig vandaag, pas 23 jaar oud! Koen, proficiat!

Mart Remans scoorde een fraaie 1-0 tegen Jong Ajax. Kappen, nog eens kappen, en dan schieten. Remans is een wisselvallige speler. Hij kan echt mooie dingen laten zien, maar geeft op beslissende momenten wel eens foute passes. Mart werkt zich echt het snot voor zijn ogen. Heeft de longen van een paard. Hij kan bij de tegenstander ook heerlijk klieren, zeuren, irriteren. Heerlijk om zo’n klier, die de tegenstander frustreert, erbij te hebben. De raar leidende scheidsrechter Eijgelsheim, die toch wel op de hand van Jong Ajax leek te zijn, gaf ‘klier’ Remans een gele kaart voor een uitermate lichte overtreding. Tja, dat zit erin bij Remans. Geen ramp.

Onze linksback Tim Zeegers speelde opnieuw een goede partij. Tim Zeegers was onder coach Wels een fanatieke, aanvalsgerichte back. Opbouwend was hij sterk. Maar verdedigend was Tim Zeegers soms zwak, vooral omdat hij de aanvallers van de tegenpartij te veel ruimte bood. Hij dekte te ruim. Maar zijn energie was en is geweldig. Onder leiding van Verberne en co. heeft Tim geleerd dat hij als verdediger veel korter op zijn tegenstander moet staan. Op dat punt is Tim Zeegers enorm, opmerkelijk, gegroeid. Vaak begonnen de snelle omschakelingen en counters van MVV bij Tim. Ook in de wedstrijd tegen Jong Ajax veroverde hij daardoor veel ballen. Zeker twee balveroveringen van Tim leidden tot twee goals van MVV! Tim Zeegers was, met de nadruk op was, een dubieuze verdediger (wel zeker met aanvallende kwaliteiten en heerlijk bloedfanatiek). Maar hij groeit elke wedstrijd en is niet meer dubieus. Toch een mooi resultaat van onze MVV-jeugdopleiding. Heerlijk om te zien hoe deze jeugdspeler uit de regio Maastricht is gegroeid tot een speler van vaste waarde!

Keeper Romain Matthys is een geweldenaar. Wat een ontdekking! Die houden we niet lang bij MVV, vrees ik. Bij stilstaande spelsituaties in de buurt van het doel (hoekschoppen, vrije trappen van de tegenstander) kneep je als supporter vroeger je handen of misschien wel je gaatje dicht. Maar nu weet je dat haast elke bal in het vijfmetergebied voor Matthys is. Matthys ziet het spelletje goed en weet met snelle spelhervattingen en dieptepasses de tegenstander te verrassen. Hij kan een bal heel precies over een lange afstand van vele tientallen meters naar een medespeler spelen. Zie de 1-0 van Remans, waarover zo dadelijk meer.

Met die spelhervattingen ben ik beland bij mijn laatste punt: de opbouw van de aanval. In vorige wedstrijden begon MVV bij een uittrap van keeper Matthys vrijwel elke aanval vanuit de verdediging. Zelden of nooit speelde Matthys een lange trap naar voren. Meestal speelde Romain Matthys de bal naar een verdediger die vlak in zijn buurt in het 16-meter-gebied stond. Gedachte daarbij, waarschijnlijk van coach Verberne, leek te zijn: laten we de bal niet een keer naar voren knallen, want dan is de kans groot dat de tegenstander de bal krijgt; nee, laten we de boel langzaam en gedegen opbouwen vanuit de verdediging en de bal vervolgens naar middenvelders dirigeren; en die middenvelders moeten die bal dan naar de voorste linie doorsturen. Maar die voorspelbare opbouw leidde/leidt ertoe dat bij een spelhervatting of uittrap door onze keeper Matthys de tegenstander heel ´hoog´, kort bij Matthys, ging staan.

De opbouw in deze wedstrijd ging anders, zeer tot verrassing van Jong Ajax. Spelhervattingen van keeper Matthys werden direct naar middenvelders of zelfs voorhoedespelers gespeeld. Matthys heeft een goede trap in de voeten. Hij weet een medespeler te bereiken die vele tientallen meters van hem verwijderd is. In deze wedstrijd tegen Jong Ajax bewees MVV bij spelhervattingen over bliksemsnelle counter-capaciteiten te bevatten. De eerste goal, de 1-0, was daarvan een bewijs: Matthys onderschept de bal, plaatst vervolgens de bal over plm. 70 meter naar Blummel, die de bal naar Remans in het centrum van het 16-metergebied speelt. Onze spits Remans verwart met enkele draai- en kapbewegingen de Ajax-verdediging en scoort een fraaie 1-0.

In deze wedstrijd bleek MVV Maastricht in een keer een razendsnel omschakelende, efficiënte counterploeg te kunnen zijn. Ongekend. Heerlijk.

Lange samenvatting:
Korte samenvatting, met meer aandacht voor goal Remans 1-0: