Ezzebleef Sjarelke
De wonderlijke herrijzenis van MVV Maastricht
In Maastricht krijgt de herrijzenis van MVV vorm. Us MVV’ke verloor afgelopen vrijdag dan wel van FC Volendam, maar de Limburgse club klimt op meerdere fronten uit een diep dal.
Op de avond dat in het Theater aan het Vrijthof de musical Esof d’n duvel demèt späölt in première ging, bracht de duivel een bezoekje aan De Geusselt. De eerste plaats lonkte, maar MVV verloor met 1-2 van FC Volendam en liet een fraaie kans de koppositie in de Jupiler League te pakken door de vingers glippen.
Evenals de musicalsterren vermaakten de spelers van de Maastrichtse club het publiek. ‘Alleen won MVV in de musical wél, met 4-3’, wist trainer Ron Elsen, die op donderdagavond de voorstelling al had gezien. ‘Ik ben niet zo’n cultuurman, maar het houdt je uit de kroeg’, grapte de oefenmeester. ‘Die musical was echt leuk. Hij speelde zich af in de jaren vijftig, in het fameuze stadion De Boschpoort. Daar heeft de club veel mooie herinneringen aan. Ik had tegen Volendam graag nog zo’n leuke avond gehad.’ Ook voorzitter Bert Kersten was in het theater geweest. ‘Veertien uitverkochte voorstellingen, MVV leeft’, was zijn conclusie. De sterke centrale verdediger Nick Kuipers baalde juist daarom zo na de nederlaag tegen Volendam. ‘Iedereen wilde zo graag’, verzuchtte hij. Kuipers verwoordde het gevoel van velen. Alsof de duivel ermee speelde, mocht MVV deze thuiswedstrijd niet winnen. ‘We hadden misschien wel genoegen moeten nemen met een punt, maar als je voelt dat je gewoon kunt winnen, dan ga je ervoor.’
Een jarenvijftigbenadering misschien wel. ‘Emotie boven verstand’, volgens trainer Elsen. Het paste in het theater dat De Geusselt heet. Een publiek met een hoog Omroep MAX-gehalte en een ouderwets voetbalsfeertje deden denken aan vervlogen tijden. Het rijke verleden steekt schril af tegen het arme heden, maar MVV leeft weer. Niet alleen in het theater, ook op en rond het voetbalveld. De sfeer in het stadion was wat uitgelaten en ook opvallend zelfverzekerd. Alsof iedereen zo graag aan de buitenwereld wilde laten zien dat de patiënt MVV weer van de beademing af is. Het Maastrichtse volkslied werd meegezongen uit volle borst in plaats van voorzichtig mompelend, en de pessimistische blikken waren verruild voor pretoogjes vol bravoure.
MVV schoot, gedragen door het volume van de ruim vijfduizend aanwezigen, uit de startblokken. Als een roofdier op jacht naar een hapklare prooi. De schitterende gelijkmaker van Alessandro Ciranni was voor de fans aanleiding hun favorieten nog eens massaal naar voren te schreeuwen. Op het Vrijthof moet het te horen zijn geweest, maar de afloop was treuriger dan in de musical. MVV overschatte zichzelf. In onvervalst plat Maastrichts werd er gescholden op de assistent-scheidsrechter die de beslissende goal van Bert Steltenpool goedkeurde, maar de beste man had het gewoon goed waargenomen. Ze wilden het zo graag anders zien en zagen de winnende Volendamse treffer als een groot onrecht. Dat gevoel was begrijpelijk, want MVV speelde fris, bij vlagen goed en kreeg te weinig. Ron Elsen erkende dat zijn ploeg in de slotfase misschien wel genoegen had moeten nemen met een punt. Het zat tegen het naïeve aan, maar de wil om te winnen won het van het koesteren van een gelijkspel. ‘En daarom zijn we dus nog geen ploeg die bovenin kan meedraaien’, concludeerde Nick Kuipers.
Trainer Ron Elsen, voorzitter Bert Kersten en aanvoerder Nick Kuipers hebben Maastrichts bloed door de aderen stromen. Ze hebben hun club zien worstelen en kunnen nu voorzichtig optimistisch zijn. Alle drie vertellen ze een realistisch verhaal. Over het recente verleden vol problemen, de voorzichtig lachende gezichten van nu en de toekomst die er langzaam rooskleurig uit begint te zien. Voorzichtig veranderen bij MVV de blosjes van opwinding op de wangen in een stevige teint.
Ron Elsen
‘Ambitieus realisme’
Ron Elsen (50) is de langstzittende trainer in de Jupiler League. Hoofdcoach sinds januari 2014, geboren Maastrichtenaar en MVV’er in hart en nieren. ‘Ik heb hier alles al gedaan en meegemaakt’, vertelt Elsen. Na de wedstrijd is hij opvallend monter, maar dat is schijn. ‘Dit komt hard aan. We wilden een gooi naar de eerste plaats doen, we waren niet te remmen. Ik zag het gebeuren, maar er viel niet tegenaan te coachen.’
‘De play-offs halen is het doel en dat blijft ook zo’
Ron Elsen
Elsen is de eerste die het huidige optimisme, een gevolg van de fraaie positie op de ranglijst, tempert. ‘Het is nog broos. Wij raken zeker niet in de war. Niet van de positie waar we nu staan en zeker ook niet van de nederlaag tegen Volendam. Het optimisme is aanstekelijk, maar we liggen voor op schema. Er horen andere clubs met hogere begrotingen op de bovenste plekken te staan. Die zullen er uiteindelijk ook staan, normaal gesproken. VVV, NAC, De Graafschap, Cambuur... Daarachter komen nog wat clubs met meer mogelijkheden dan wij, en dan is MVV aan de beurt. De play-offs halen is het doel en dat blijft ook zo. Wij hebben financieel moeilijke jaren gehad en krabbelen op. Misschien is het een voordeel dat ik het ook van de andere kant heb gezien. Ik ben technisch directeur geweest en begrijp als trainer misschien beter waarom dingen wel en niet kunnen. Met het verhaal dat Maastricht een Eredivisie-club verdient, kan ik niks. Natuurlijk zijn we ambitieus en willen we op termijn wel weer eens promoveren, maar we moeten realistisch ambitieus zijn.’
Bert Kersten
‘Genoeg flauwekul gezien’
Voorzitter Bert Kersten (66) is eveneens geboren en getogen in Maastricht. Sinds juni 2015 is hij voorzitter van de club die hij al jaren lief heeft. ‘We hebben een moeilijke tijd gekend’, weet Kersten. ‘Zes, zeven jaar geleden is er een redelijk rommeltje van gemaakt. Dat mag nooit meer gebeuren. Als algemeen directeur heeft Frans Erens met ijzeren hand geregeerd. Tot vervelens toe, maar het was echt nodig. We hebben de verplichtingen aan Nol Hendriks afgerond en willen weer zelf de broek ophouden. We zijn er echt bijna nu. Afgelopen jaar boekten we, als een van de weinige Jupiler League-clubs, een winst van zestigduizend euro. Er is hard gesaneerd. Wij hebben het geluk gehad dat we kunstgras hadden. De jeugd traint er, de selectie traint er. Er is weer binding ontstaan. Het enthousiasme in Maastricht neemt op allerlei vlakken toe. Bij veel mensen proef ik iets van: Hoe kan het dat we zo lang zijn blijven sukkelen? Als bestuur hebben we naar de structuur van de club gekeken. Wij hebben vijf werkgroepen onder het bestuur in het leven geroepen en dat werkt heel goed. De pijler onder alles wat we doen is dat we nooit meer in de financiële problemen mogen raken. Door te laten blijken dat we weer gezond zijn, begint het weer te leven.’
‘De pijler onder alles wat we doen is dat we nooit meer in de financiële problemen mogen raken’
Bert Kersten
‘Wij gaan geen gekke dingen meer doen. Ook niet als we in de verleiding komen omdat we meedoen om promotie. Ons spelersbudget bedraagt 780 duizend euro, dat staat niet in verhouding met de prestaties van nu. De samenwerking met Racing Genk helpt ons. Dat werkt overigens twee kanten op. De beste talenten uit de regio komen naar MVV, de allerbesten scouten we voor Genk. Er spelen daar nu twee jongens van ons. Andersom krijgen wij van Genk twee soorten voetballers: zij die het daar niet redden maar wel interessant voor ons zijn, en jonge jongens die ervaring moeten opdoen met eerste-elftalvoetbal.’
‘Zoals het nu gaat met de ploeg had ik niet meteen verwacht, eerlijk gezegd. We hebben de selectie slim samengesteld. Toen ik begin vorig seizoen aantrad, stonden er acht spelers op het veld. Karakterologisch klopt het. Er wordt in het technisch platform gewoon door middel van hand opsteken gestemd over spelers. Zo’n Thomas Verheijdt past hier prima. Geen kapsones en je de blubber werken, dat zien we hier graag. En de goals die hij maakt, hebben we de laatste jaren niet vaak gezien. Overal waar we komen, hoor ik dat MVV in potentie een Eredivisie-club is en dat de stad Maastricht een club op het hoogste niveau verdient. Langzaam groeit het gevoel dat dat ook echt zo is. De mensen zijn weer trots aan het worden op MVV. Dat heb ik zelf ook. Mijn vader is eerste-elftalspeler van MVV geweest, ik ben ermee grootgebracht, het zit in de genen. Overal waar ik was in de wereld, vroeg ik eerst: Wat heeft MVV gedaan?’
MVV-spits Thomas Verheijdt wint in de lucht van Erik Schouten. Pieter Nys (links) en Henny Schilder kijken toe. MVV-spits Thomas Verheijdt wint in de lucht van Erik Schouten. Pieter Nys (links) en Henny Schilder kijken toe.
‘We hebben de laatste jaren, terwijl wij verstandig aan de wederopbouw bezig waren, gezien hoe het zeker niet moet. In de voetballerij gebeurt te veel wat niet kan en niet mag. We hebben genoeg flauwekul gezien, dat absurde gedoe tast het imago van clubs en voetbal in het algemeen aan. Het is simpel zat: wat niet kan, kan niet. Dat er in alle geledingen Maastrichtenaren vooroplopen, zegt voldoende. Als ik sponsors spreek, vraag ik niet om geld maar om sympathie.’
Nick Kuipers
‘Wij kunnen echt nog veel beter’
Nog een Maastrichtenaar: Nick Kuipers (24) werd er geboren en begon als D-pupil bij MVV. Hij was een jaar eruit vanwege een knieblessure en is nu terug als aanvoerder. ‘Ik ben een jongen van de stad. Dan wil je dat het je club goed gaat. Als jongetje zat ik bij iedere thuiswedstrijd op de tribune. Tegen spelers als Gunter Thiebaut, Tom Daemen, Mark Luijpers en Ole Tobiasen keek ik op. Ik kan nu weer trots over straat in Maastricht. Je merkt hier ook gelijk dat iedereen erbij wil horen als het goed gaat. Het is aan de spelers om dat te creëren. Wij moeten de supporters meekrijgen. Tegen Volendam zag je het ook vanaf de aftrap. Je wordt als het ware naar voren gestuwd. Dat blijkt dan ook de valkuil. We zijn kennelijk nog niet zo ver dat we dit soort wedstrijden kunnen winnen. Als je dat kunt, doe je pas mee om de bovenste plekken.’
‘We staan er gewoon knap bij bovenin. Dat is al een wondertje op zich’
Nick Kuipers
‘We komen van ver. Er zijn de afgelopen jaren grote stappen gemaakt door geen gekke dingen te doen. Het is goed om te zien dat de keuzes die gemaakt zijn nu goed uitpakken. Sommige dingen die uit nood geboren zijn, blijken te werken. De trainer stapte erin, de jeugd heeft een kans gekregen. MVV is een springplank voor spelers. Niemand komt hier met de intentie de rest van zijn leven voor MVV te voetballen.’
Bewijsdrang als wapen dus. ‘Vorig jaar hadden we al een goede ploeg, de betere spelers zijn niet voor niets vertrokken. We moeten laten zien wat we echt kunnen, want we kunnen nog veel beter. Ook de wedstrijden die we wonnen, waren niet altijd even goed. Dat geldt ook voor mezelf. Er zit nog zo veel meer in.’
Als de grootste teleurstelling na de ongelukkige verliespartij is gezakt, breekt een voorzichtige lach door bij Kuipers. ‘Misschien is het wel goed dat we niet eerste staan. Het is onrealistisch als je eerlijk bent, en we staan er gewoon knap bij bovenin. Dat is al een wondertje op zich.’
De Maastrichtse harten openen zich weer voor MVV. Dromen is weer toegestaan. Op zondag 2 april 2017 viert de club het 115-jarig jubileum tijdens een thuiswedstrijd tegen provincie-genoot Fortuna Sittard. In volle gezondheid en met een fraaie toekomst voor zich.