Lees hier de column van Ronald Waterreus in De Limburger:
Als het bericht op de website van MVV niet zo treurig was, zouden u en ik er misschien nog best om kunnen grinniken ook. De club gaat ‘twee racistische knapen’ een stadionverbod geven. Mooi woord immers, knapen. Zo’n woord dat doet herinneren aan de tijd dat oud-premier Ruud Lubbers in de luiers zat en de eerste zwart wit-televisie nog geboren moest worden.
Geen idee wie deze ‘knapen’ zijn, hoor, die vrijdag vanaf de tribune met MVV-supporters racistische geluiden maakten richting FC Dordrecht-verdediger Seydine N’Diaye. Toch fascineren ze me in zekere zin wel. Ga maar na: je stopt op vrijdagmiddag waarschijnlijk eerder met je werk. Slurpt in allerijl een bak groentesoep naar binnen. Stapt vervolgens in alle vroegte de bus in voor een reis van, op en neer, bijna vierhonderd kilometer. En wat doe je dan wanneer je ziet dat jouw cluppie in de slotfase met 3-1 achterstaat aan, godbetert, de Krommedijk? Van achter een hek anoniem een donkere speler van de tegenstander uitschelden. Gewoon, omdat hij er toevallig niet zo uitziet als jij, vermoedelijk geboren in Maastricht, Meerssen of Schin op Geul.
Medelijden
Spontaan moest ik denken aan de Alleenstaande Vandaal. U weet wel, dat zonderlinge typetje van Van Kooten en De Bie. Zelf dacht hij doorgaans dat hij best wat voorstelde, leek het, wanneer hij weer eens boerend, schreeuwend en stampvoetend in zijn eentje door een treincoupé trok. De mensen om hem heen hadden, behalve ergernis en oorpijn, vooral medelijden. Sinds vrijdag weten we dat er bij MVV ook een Alleenstaande Vandaal rondloopt. Correctie: twee. Mannen, kortom, die een voetbalwedstrijdje benutten om zich van hun slechtste kant te laten zien. N’Diaye was zo gekrenkt door ze dat hij weigerde om verder te spelen namens Dordrecht. Afijn, u heeft het ongetwijfeld meegekregen.
Lees ook: Twee meegereisde MVV-fans in het vizier na oerwoudgeluiden tegen FC Dordrecht
En toch: alle smakeloosheid transformeerde snel tot (ook) iets constructiefs, vond ik. Door met elkaar te knielen en vervolgens vrijwel meteen stadionverboden uit te delen, deed MVV wat mij betreft precies wat een club in zo’n situatie zou moeten doen: krachtig en groots afstand nemen van dergelijke gekkies. In subtiele woorden zeiden ze eigenlijk tegen hen: blijf weg, kom nooit meer terug, zoek een andere hobby. Feilloos schetsten de MVV-spelers, stafleden en directie daarmee precies zoals het is: niet Seydine N’Diaye is een slachtoffer. Nee, dat zijn die zielepoten die hun sneue bestaan blijkbaar moeten botvieren op een voetballer die wél iets voorstelt in het leven.
Bekrompen
MVV buigt niet voor ze, zoals elders te vaak gebeurt. En precies die houding zorgde ervoor dat ik ondanks alles toch een optimistisch gevoel overhield aan het incident. Racisme van de eigen aanhang wordt in Maastricht niet gebagatelliseerd, gerelativeerd of afgezwakt. In plaats daarvan wordt het gedrag collectief en publiekelijk afgestraft. En de daders in het belachelijke getrokken, getuige de aanduiding ‘racistische knapen’. Naadloos passend bij de kleine, wereldvreemde en bekrompen geesten die ze zijn.
Chapeau MVV, jullie zijn een voorbeeld voor alle andere clubs.