Florian Loshaj

Mooi stuk op vi.nl:


In een weekend waarin de hele topvier in de Jupiler League verloor, sprong MVV Maastricht plotseling naar de tweede plek in de stand. Een ongekende weelde voor de Limburgse formatie van trainer Ron Elsen.


Een van de opvallende spelers in het Maastrichtse elftal is Florian Loshaj, een twintigjarige Belgische Kosovaar. Een product uit de opleiding van RC Genk. Weer werpt het samenwerkingsverband met de Belgische Eersteklasser zijn vruchten af. Vorig seizoen waren de ex-Genk-spelers Stef Peeters en Jordy Croux de absolute smaakmakers van MVV, maar een hoge klassering zat er voor de club niet in. Nu staan er weer twee spelers met een Genk-verleden in de Maastrichtse basis: Alessandro Ciranni en Florian Loshaj.

De twee spelers tekenden afgelopen zomer een tweejarig contract in De Geusselt, nadat zij in de tweede helft van vorig seizoen al waren aangesloten bij MVV. De snuffelstage van Loshaj, die op amateurbasis kwam, was overtuigend. Trainer Elsen had voldoende gezien. 'Een creatieve middenvelder met een prima linkerbeen', had de oefenmeester vastgesteld.

Het tweejarige contract dat Loshaj mocht ondertekenen vervulde de jongeling van trots. Begrijpelijk wie zijn verleden kent. De toekomst heeft er niet altijd even rooskleurig uitgezien voor de voormalige Albanese jeugdinternational. Loshaj woonde met zijn ouders en zijn zusje in Skenderaj, op de grens van Albanië en Servië. In 1999 verliet het gezin het land vanwege de oorlog die er uitbrak.

Loshaj vertelde in de Belgische media eens dat hij zich die vlucht, ondanks dat hij pas drie was, goed kan herinneren. 'We zaten met zes in een veel te kleine Peugeot en gingen een reis van vijftien uur door de bergen tegemoet. Tot we soldaten van het Servische leger kruisten die ons niet wilden doorlaten. Ze duwden mijn opa op zijn knieën en hielden een geweer tegen zijn hoofd. Nadat we al ons geld gaven mochten we verder, maar het had ook anders kunnen aflopen besef ik nu. Mijn opa is trouwens na enkele jaren ons huis weer gaan opzoeken, maar dat was helemaal doorboord met kogels.'

De eindbestemming van de reis werd uiteindelijk België. Een oom schonk de familie Loshaj geld om de reis voort te zetten. Vanuit Albanië met de boot naar Frankrijk en daarna de trein naar België. In België was er nauwelijks steun voor de gevluchte familie, bij een alleenstaande vrouw in As konden ze terecht. De ouders van Florian vroegen de Belgische nationaliteit aan, maar zij kregen zeven keer te horen dat ze niet in aanmerking kwamen en dat ze het land zouden worden uitgezet.

Jarenlang was er onzekerheid, Florian mocht geen voetbalopleiding volgen bij een profclub omdat hij geen Belgisch paspoort had. Vorig jaar ontving hij de Belgische nationaliteit, omdat hij afstudeerde in het Belgische middelbaar onderwijs. Bijna zeventien jaar moest hij er op wachten en nu kan hij zich bij MVV richten op zijn droom.

Loshaj is prof, toont een begenadigde middenvelder met toekomstperspectief te zijn en proeft in Maastricht dat er een voorzichtig optimisme rond de ploeg groeit. MVV staat virtueel op een promotieplaats. Na jaren van financiële problemen en sportief moeilijke jaren spreekt MVV eindelijk weer een woordje mee. Misschien is Loshaj wel een speler die ooit geld op gaat leveren voor de club.