Dit is echt een totaal onverwachte klap. Joost is slechts 52 jaar - geboren in 1970 - geworden. Idioot jong. Hij was een sympathieke, aardige vent én vele tientallen jaren - vaak vol van bittere MVV-ellende - een geweldige, trouwe, onvoorwaardelijke supporter van Us MVV'ke.
Oh, wat was hij vorige week vrijdag blij na de gewonnen wedstrijd tegen Jong Ajax. Opeens fonkelden zijn pretogen weer. Wat was dat fijn. Wat ga ik die ogen, zijn MVV-bravoure, onze gesprekjes na MVV-thuiswedstrijden, die onvoorwaardelijke liefde van Joost/Jo(70) voor MVV missen.
Joost hoorde voor mijn broer Frank en mij gewoon bij het genieten, eh... beleven, van een MVV-match. Na elke thuiswedstijd van MVV staken Joost, Frank en ik effe de koppen bij elkaar. Dat was de vele laatste jaren heel vaak om te treuren en te kafferen, maar soms ook om blijdschap, vanwege hoop op betere tijden. Het was zo vertrouwd. Bij elke thuiswedstrijd was hij er decennia vol overgave bij, en nu, patsboem, in een keer is Joost uit ons MVV-midden weggerukt. In een keer is dat gewone, vertrouwde, vanzelfsprekende geklets met Joost na een wedstrijd van MVV verdwenen. Een avondje MVV is in een keer heel anders.
Ik wens zijn vrouw, familieleden, vrienden én MVV veel sterkte toe bij het verwerken van dit zware, onbevattelijke verlies!
(Nee, ik ga niet vragen aan MVV om met rouwbanden te gaan spelen in de laatste wedstrijd van dit seizoen tegen Top Oss. Maar Joost was werkelijk een van de grootste en trouwste fans die ik ken. Pfff... die rouwbanden. Dat zou wel een mooi eerbetoon aan Joost zijn. Maar dat is waarschijnlijk te veel gevraagd. Misschien is een 'supportersmoment' in de 52ste of 70ste minuut van de uitwedstrijd tegen/in Oss op zijn plaats. Ik weet het effe niet meer. Joost nooit meer zien bij MVV is niet te bevatten voor mij.)