Schapendonk wrote: Ik heb het eigenlijk nooit kunnen bevatten. Een stad als Maastricht moet toch geen 20 jaar hoeven wachten om een keer de eredivisie in te gaan? Zelfs dorpjes lopen Maastricht voorbij. En als er al wat steden in de jup voetballen dan zijn ze in de tussentijd van 20 jaar al 3 keer gepromoveerd. Waar ligt dit toch aan.
Aan de beleving van de eigen bevolking. Ik heb het grootste deel van mijn leven in Maastricht gewoond, ik ben er opgegroeid in zowel West als Oost. (En West was mooier om te wonen om eerlijk te zijn. Heeft veel meer karakter.). Je groeit op in een stad die zo voorzienend is dat je niet verder kijkt naar de rest van de provincie. En als iedereen in die stad, de stad alleen maar prijst om haar historie, dan ontstaat vanzelf dat gevoel dat je in het Rome van Nederland woont. Ik heb ooit mensen gesproken die zich afvroegen op het Tongerseplein, waar Wolder eigenlijk lag.. Zo voorzienend is de buurt waarin zij leven. En dat tast ook de geografische ontwikkeling aan en de neutrale kijk op het leven als je niet buiten die cirkel hoeft te treden.
Als kind ga je dat dan ook geloven dat Maastricht een wereldstad is. Het middelpunt van de wereld, geschapen door Romeinen zelf. Je staat te turen naar die auto's wat langs de Geusselt rijden en je vraagt je af wat er aan de horizon ligt. Waar komen die mensen toch allemaal vandaan? Je loopt met het aangeprate gedachtegoed rond dat mensen buiten de stad nog in lemen huizen wonen. Dat buiten de buitenwijken de westelijke Balkan begint waar incest tot de 20e generatie plaatsvindt. En dan verhuis je zelf de provincie in als economische vluchteling uit je eigen stad en krijg je een heel ander perspectief. Dan zie je de bubbel die Maastricht eigenlijk is. Dat het geen wereldstad is, dat zelfs de infrastructuur achter loopt ten opzichte van de rest van de provincie, dat het slechts een klein vestigingsstadje is dat scheef is gegroeid, niet anders dan Middelburg of Helmond. En dat het niet alle eigenschappen van een stad bevat. Ja het is een kennisstad geworden, maar niet op technisch vlak (daar waar voor MVV het geld zit).
Ja er wonen heel veel mensen (gecentreerd). Maar het merendeel van die bevolking zit opgehokt in overgewaardeerde sociale huurwoningen en brengen die stad economisch niets. Want die stad heeft geen plan voor die mensen, want naast die stad hoort een gigantische distributieterminal te liggen die de arbeidsklasse aan het werk zet. Achter die stad hoort een industriecomplex te liggen die 30% van de bevolking van brood voorziet (Niet iedereen kan ondernemen). De arbeidsklasse van deze stad moet juist noodgedwongen haar brood zoeken buiten de stad. Een deel rijdt zelfs naar Born of verder, om in de auto-industrie te werken daar. En juist die klasse van de bevolking is waar een club als MVV haar bestaansrecht uit moet halen. Voetbal en industrie is het fundament van een goed huwelijk. En dat heeft Maastricht niet, daarom spelen we al bijna twintig jaar structureel eerste divisie. Niet omdat we pech hebben, maar omdat we daarvoor geen bakermat meer hebben.
Ik begrijp nu ook waarom er zo weinig aandacht door MVV zelf werd besteed aan het schuldenvrij zijn. Er werd niets gevierd. Ja, we zijn schuldenvrij, maar we zijn schuldenvrij omdat we onze adem diep moeten inhouden. Als we normaal gaan ademen, beginnen alle problemen opnieuw. Ik hoop eigenlijk dat MVV een totaal nieuwe koers gaat varen, Maastricht links laat liggen en zich gaat focussen op de buitengemeenten. Want de club deelt ook culturele kenmerken die breed door de provincie gedragen worden, het is alleen de zaak om ze te highlighten en niet weg te stoppen achter een verheerlijking van een stad, die geen moer om deze club geeft. Zonder een koerswijziging is het de komende dertig jaar wachten op een seizoen waarbij alles een keer tegenzit, zoals in het begin van deze eeuw gebeurde. Dan zal degradatie de verlossende klap gaan brengen aan deze klinisch dode club. Dat is voor mijn gevoel de koers waar we heen gaan op deze manier. En dat is ook het enige wat ik het MVV bestuur verwijt, het star vasthouden aan niet bestaande fundamenten en verdwenen sentimenten. Voor de rest zijn zij zelf het lijdende voorwerp van de grillen van deze stad en gemeenteraad en heb ik diep respect voor alles dat zij voor deze club gedaan hebben. Het is niet makkelijk om een betaald voetbalclub te runnen met de begroting van een toneelvereniging.
