Hier het artikel uit de Leugeneer:
Koorddanser is weer in BALANS
Hij luistert graag naar Beethoven en om zijn nek hangt een rozenkrans. Bryan Smeets, de ruwe diamant van MVV, heeft balans in zijn leven nodig om zijn talent te verzilveren. „Ik ben een heel gevoelige jongen.” door Roel Wiche Vanaf het dakterras van zijn appartement, in het historische hart van Maastricht, kan hij elke dag het standbeeld zien van Jan-Pieter Minckeleers, de uitvinder van het lichtgas. Soms brandt de vlam, soms ook niet. Zo is het ook met het gemoed van Bryan Smeets. Als donkere wolken zich samenballen en het leven klappen uitdeelt, dan kan het stormen in zijn hoofd. Maar als de zon schijnt, kan hij zomaar het gevoel krijgen dat hij de hele wereld aan kan. Goed, van een knaap van 21 jaar kun je niet verlangen dat hij het evenwicht van een zenmeester heeft gevonden. Maar bij Bryan Smeets zijn de schommelingen in het gevoelsleven juist wat heftiger dan bij anderen.Waarom? Omdat hij Bryan Smeets is. De zon schijnt momenteel uitbundig in zijn universum, zoveel is duidelijk. Waar hij vroeger vaker met hangende schouders over het veld liep, worstelend met zichzelf en met zijn criticasters in de Geusselt, werpt hij zich nu met flair op als de nieuwe creatieve leider van het opgebloeide MVV.
Het is geen toeval, zegt hij, dat hij in een blakende vorm verkeert. Met coach Ron Elsen staat er een man aan het roer die hem vanaf MVV D1 kent en heilig gelooft in zijn talent. Via lange sessies met mental coach Patrick Spits heeft hij veel ballast van zich afgeworpen. En hij woont sinds kort op zichzelf, waar hij meer rust vindt ‘om alles op een rijtje te krijgen’. „Ik ben een heel gevoelige jongen, dat mag iedereen weten. Trek me snel dingen aan. Het moet goed zitten in je hoofd, dat is het allerbelangrijkste. Iedere voetballer kan tien procent extra als hij mentaal in orde is.” Hij maakt van zijn hart geen moordkuil: de balans in zijn leven was soms hevig verstoord. Bryan Smeets leek vijf jaar geleden klaar voor de hemelbestorming toen hij als jeugdspeler met het Nederlands elftal onder 17 mee mocht naar het WK in Nigeria. In de selectie zaten spelers als Bruno Martins Indi, Stefan de Vrij, Ola John en Adam Maher. Waar zij later debuteerden in het grote Oranje, bleef de onpeilbare, soms in zichzelf gekeerde tiener uit Maastricht steken in de eerste divisie, bij MVV. De wisselvallige curve in zijn prestaties liep vaak synchroon met ingrijpende gebeurtenissen in zijn persoonlijke leven. Opgegroeid in een gezin met twee kinderen dreigde zijn zus in een donkere wereld ten onder te gaan. „Al vroeg na de basisschool kwam ze in aanraking met loverboys en drugs. Ze raakte zwaar verslaafd. Dat trok ik me enorm aan.We hebben een geweldige band met elkaar, zij zag mij als haar voorbeeld. Ik kon dat niet allemaal aan, het is vreselijk als je ziet hoe het leven van iemand kapot gemaakt wordt. Het zorgde voor spanningen binnen het gezin, het was nooit relaxed. Er waren dagen dat mijn kop zo vol was dat ik me totaal niet gelukkig voelde.” Tegelijkertijd moest hij op het veld voldoen aan een hoog verwachtingspatroon. Bryan Smeets, dat was toch het grootste talent sinds jaren uit de MVV-school? Het resulteerde in een haat-liefde verhouding met het publiek. Zijn lichaamstaal en creatieve, maar risicovolle speelstijl lokten reacties uit. De ene keer was hij deWesley Sneijder van MVV, de andere keer de Kop van Jut. Daar kon hij moeilijk mee overweg. „Sommige mensen oordelen over me zonder dat ze me kennen. Dan hoor ik dat ik arrogant ben, dat ik naast mijn schoenen loop. Zeg dat dan face to face. Ik ben niet arrogant, ik werk juist keihard om mijn ambities waar te maken. Ik ben de eerste die zegt dat ik de afgelopen drie, vier jaar niet het constante niveau heb gehaald dat ik had moeten halen.” Dat het lentekind nu in hem ontwaakt, is goed nieuws voor MVV, maar vooral voor Bryan Smeets.
Om zijn nek hangt sinds enige tijd een rozenkrans. Gekregen van zijn zus, die zich langzaam maar zeker weet te ontrukken aan haar duivels. Het maakt de bloedband nog veel intenser. „Ik ben niet specifiek gelovig, maar ik brand wel regelmatig een kaarsje. Bij mij tegenover op de Boschstraat, in het kapelletje bij Maria. Ik heb de rozenkrans ook laten zegenen.” Wat de stormen minstens zoveel tempert, is klassieke muziek. Thuis luistert hij graag naar Beethoven, liggend op zijn dakterras, langzaam weg glijdend in een soort meditatieve roes. „Mijn oma heeft me een paar jaar geleden wat cd’s gegeven. Ik vind het betoverend mooi, het brengt me tot rust, ik kan nadenken.
Ik heb nu ook een tattoo met een notenbalk.” De zoektocht naar evenwicht gaat voort, als een koorddanser die weet dat de overkant nog een heel eind is. De auto is verkocht om zijn appartement te kunnen inrichten, hij komt als profvoetballer gewoon met de fiets naar de training. Nou en? In Nigeria zag hij, als jongen van zestien jaar, hoe mensen zich in een vieze vijver moesten wassen en van één euro per week moesten leven. „Dat kun je je niet voorstellen. Sindsdien besef ik veel meer hoe goed we het hier hebben.” Waar zijn horizon ligt? Kenners voorspellen dat hij de eerste divisie snel kan ontstijgen. Dat geloof heeft Bryan Smeets nu ook. Mits het vuur blijft branden, zoals de vlam van Minckeleers. „Mijn zelfvertrouwen was vroeger vaak ver te zoeken. Ik besef nu steeds meer dat ik van mijn eigen kracht moet uitgaan. Ik moet de dingen doen waar ik goed in ben.”