AD Artikel 9-7-2023 09.30u
Laura van Leeuwen, algemeen directeur MVV: ‘Een bloemetje? Ja, maar ik ben net zo prestatiegericht als een man’
Laura van Leeuwen (37) is sinds afgelopen maandag de hoogste baas van MVV en daarmee een van de twee vrouwelijke clubdirecteuren in het Nederlandse betaald voetbal. Wat drijft haar? En wat wil ze teweegbrengen? ,,Vrouwelijk leiderschap kan bijdragen aan normalere normen en waarden in het voetbal.’’
Dennis van Bergen 09-07-23, 09:30
Het gesprek in De Geusselt is al nagenoeg afgelopen, als Laura van Leeuwen koers zet naar de toiletten in het stadion van MVV. Zojuist heeft de fotograaf zich gemeld en met de shoot in het vooruitzicht wil ze graag nog even een blik in de spiegel werpen. ,,Dat is toch de vrouw in me, hè’’, zegt ze met gevoel voor zelfspot. ,,Je wilt tenslotte een beetje fatsoenlijk in de krant staan.’’
Vrouw-zijn. Veel meer dan over kantelende backs of manmeersituaties op het middenveld, is het in het voorbije uur over dit thema gegaan. Dat ligt niet per se aan Van Leeuwen zelf, als wel aan haar bezoek. In een wereld die gedomineerd wordt door mannen, is het immers toch iets uitzonderlijks, als vrouw een betaaldvoetbalclub leiden.
Ja, Marianne van Leeuwen (geen familie) is sinds 2021 directeur betaald voetbal bij de KNVB. En kort na de benoeming van Laura van Leeuwen in Maastricht werd haar oud-klasgenoot Natascha van Grinsven gepresenteerd als eindverantwoordelijke bij ADO Den Haag. Maar los van Nicole Edelenbos, die bij verschillende clubs een interim-directeursrol vervulde, zijn vrouwelijke clubbazen in het voetbal verder net zo vanzelfsprekend als pinguïns in de woestijn.
,,Weet je, ik snap dat het voor mensen een onderwerp is, hoor, als vrouw een voetbalclub leiden’’, zegt Van Leeuwen. ,,Zelf leg ik er alleen niet zo de nadruk op. Behalve vrouw ben ik óók voormalig topsporter, heb ik gestudeerd en ben ik in mijn leven twintig keer verhuisd om zo de wereld te kunnen ontdekken. Het is dus maar net waar je het accent op legt. Ik zou liever zeggen dat ik een ánder profiel heb dan de meeste clubdirecteuren.’’
Over Van Leeuwens profiel gesproken: dat is op relatief jonge leeftijd al aanzienlijk. De in Aalsmeer opgegroeide oud-voetbalster en eenmalig Oranje-international werkte de afgelopen zes jaar voor Ajax, onder meer als manager van het wereldwijde multi-club network. Ze was namens de Amsterdamse club anderhalf jaar directeur van de jeugdacademie van Sharjah FC in de Verenigde Arabische Emiraten.
Cruyff Institute
Ze rondde diverse masterstudies af, onder meer aan de Nyenrode Business Universiteit en het Johan Cruyff Institute. Ze is lid van de raad van toezicht van de Nederlandse basketbalbond, trainde tot voor kort de vrouwelijke Ajax-amateurs en deed daarvoor onder meer ervaring op als videoanalist bij de Oranjevrouwen en talentcoach bij Jeugdplan Nederland. In die tijd woonde ze op tal van plekken: van de Verenigde Staten (waar ze voetbalde) tot Amsterdam, en van het Arabische Sharjah tot Breda.
,,Persoonlijke groei doormaken, leren, mensen ontmoeten. Daar houd ik van’’, duidt Van Leeuwen haar keuzes. ,,Ik geloof erin dat je alles zelf kunt creëren. Hoe word ik de beste versie van mezelf? Die vraag stel ik mezelf elke dag weer. Ik wil alles uit het leven halen en het liefst nog meer.’’
Afgelopen maandagochtend arriveerde ze op het station van Maastricht. Met in de ene hand een kussen en in de andere een tas vol kleding wandelde ze achteloos de trein uit. Passend bij wie ze is. Iemand die oogt als een zondagskind. Die het leven onbevangen tegemoet treedt. En die het vertrouwen uitstraalt dat ze gaat slagen in haar ambities. Van MVV, werkend met het laagste spelersbudget in het profvoetbal (750.000 euro), wil ze een club maken die er weer structureel toe doet. En dat kan, denkt ze, wanneer De Geusselt wekelijks volstroomt met supporters en sponsors, zodat de portemonnee ‘heel plat gezegd’ langzaamaan wat dikker wordt.
Minstens zo belangrijk, vindt ze: persoonlijke ontwikkeling centraal stellen binnen de Limburgse club. ,,Op het veld én daarbuiten’’, benadrukt Van Leeuwen. ,,Ik zal stimuleren dat onze buitenlandse spelers de Nederlandse taal leren en dat jongens naast het voetbal bijvoorbeeld meelopen in de jeugdopleiding of op de commerciële afdeling. Zo krijg je een eenheid binnen een club, zo word je als individu een beter mens. Daar hebben we allemaal wat aan, denk ik. MVV én de spelers, voor wie hun leven niet voorbij is wanneer ze ooit stoppen als voetballer.’’
Verraadt dat de vrouw in de nieuwe MVV-directeur?
,,Als je doelt op het verbindende en het wij-gevoel creëren, ja, misschien wel. Vrouwelijk leiderschap kan bijdragen aan normalere normen en waarden in het voetbal, dat geloof ik zeker. Voorbeeldje: ik kreeg hier op mijn eerste werkdag een bloemetje uitgereikt. Superleuk. Zo’n initiatief zou ook zomaar van mij kunnen komen, juist omdat je je er direct thuis door voelt. De sport mag in dat soort dingen best een beetje zachter worden, vind ik, ja. Anderzijds heb ik ook het prestatie- en doelgerichte dat mannen wordt toegeschreven. Precies daarom is het thema vrouw-zijn voor mij totaal geen issue. Ik hoop dat MVV me heeft gekozen omdat ze me de beste kandidaat vonden. Niet omdat ik toevallig een vrouw ben.’’
Eigenlijk zeg je: ik vind het niet zo bijzonder om een van de eerste vrouwelijke clubdirecteuren te zijn.
,,Iedereen heeft voorbeelden nodig. Dat geldt voor het jongetje dat ooit Lionel Messi wil worden. En dat geldt voor meiden. Ik bied dat perspectief voor sommigen, dat realiseer ik me heus. Misschien help ik ze zelfs wel aan mooie dromen. Dus ja, in zekere zin ben ik een rolmodel. Maar echt, ik zie dat puur als bijkomstigheid. Vrouwelijk rolmodel-zijn is voor mij geen doel op zich.’’
Je voelt je geen strijder voor de vrouwenemancipatie in het voetbal?
Lachend: ,,Een strijder? Hou op, hoor. Vera Pauw, zíj was een strijder. Zoals ik ook heel veel bewondering koester voor mijn oud-ploeggenoot Sarina Wiegman, die het zo fantastisch doet als trainer. Zij hebben moeten vechten om een plekje te verwerven in het voetbal. Bij mij lag de volgende steen op mijn loopbaanpad als het ware steeds klaar.’’
Na een korte stilte: "ik weet best dat de voetbalwereld als hard en achterbaks wordt omschreven. Seksisme zal er ongetwijfeld zijn. Maar in al die jaren bij de KNVB en Ajax heb ik dat zelf oprecht nooit ervaren. Waarschijnlijk omdat ik alleen connect met de mensen met wie ik wil connecten. Ik doe gewoon toffe dingen. De komende jaren is dat: MVV verder proberen te helpen. Ga ik al mijn energie in steken. Samen met al die andere enthousiastelingen binnen deze prachtige club.’’
Schouders eronder zetten, daadkracht tonen. Het is het pragmatisme dat de clubbaas in haar eerste dagen in De Geusselt kenmerkt. Een pragmatisme dat ze eerder etaleerde, nadat een kruisbandblessure al vroeg een einde had gemaakt aan haar loopbaan als international. Van Leeuwen was nauwelijks gestopt, of haar agenda stond alweer vol met 1001 dingen die ze eveneens leuk vindt en beheerst. Ook bij Ajax kennen ze haar niet anders. Er zijn mensen die ’s nachts nauwelijks kunnen slapen wanneer ze een dag later naar Benidorm of Disneyland Parijs vertrekken. Van Leeuwen pakt, zoals enige jaren terug, moeiteloos het vliegtuig naar Sharjah. Om daar, in een van de conservatiefste emiraten van het Midden-Oosten, voetbaldirecteur van de jeugdopleiding van de lokale topclub te worden. Aldaar gestationeerd door Ajax, weliswaar, maar toch: er is een vrouwvriendelijkere omgeving denkbaar.
,,Heb je het weer: kansen pakken, uit je comfortzone stappen’’, countert Van Leeuwen met een lach. ,,Natuurlijk denk ik na over de plek waar ik ga werken. Feit is ook dat ik geen spanning of belemmering voel wanneer ik merk dat het goed zit. Dat was bij Sharjah FC het geval. Ajax had de clubleiding het volgende voorgelegd: ‘Wij hebben de beste kandidaat voor jullie, maar ze is wel een vrouw. Is dat een obstakel?’ Nee, antwoordden ze daar, tot aan de minister van Sport aan toe. In de praktijk is dat ook gebleken. Ik mócht er zijn, mócht beslissingen nemen, hoefde me niet gesluierd voort te bewegen. Er was sprake van wederzijds respect. En zo sta ik er altijd in. Zodra een avontuur goed voelt, durf ik zo’n avontuur aan te gaan.’’
In die zin voelt Maastricht voor haar nu nauwelijks anders dan Amsterdam, Amerika of de woestijn. Oké, die zachte g zal ze zich nog wat eigen moeten maken. En vanaf nu elke dag rijstevlaai bij de koffie lijkt gezien haar sportieve gestalte onwaarschijnlijk. Maar verder hoopt en verwacht ze van haar tijd bij Us MVV’ke wat ze in haar voorgaande jaren in het profvoetbal al heeft ervaren. ,,Dat het niets uitmaakt of je man of vrouw bent’’, zegt Van Leeuwen, die minstens drie jaar wil blijven in Zuid-Limburg. ,,Het draait om professionaliteit. De rest is bijzaak.’’